آسیب های ورزشی

روش‌های درمان آسیب ورزشی

درمان بستگی به نوع و شدت آسیب دارد. بسیاری از صدمه‌ها در چند روز یا چند هفته با استراحت و مراقبت‌های خانگی بهبود می‌یابند. بااین‌حال برای آسیب‌های جدی‌تر درمان‌های تخصصی نیاز است.

بی‌حرکت نگه‌داشتن استخوان یا مفصل آسیب‌دیده با گچ، آتل، استفاده از چکمه‌های مخصوص پیاده‌روی یا سایر وسایل پزشکی می‌تواند از روش‌های درمانی موثر باشد.

گاهی برای تسکین درد یا کاهش التهاب نیاز به تزریق دارو هست. تجویز داروهای ضد التهابی هم از راه‌های درمان آسیب ورزشی است.

فیزیوتراپی و انجام حرکات اصلاحی می‌تواند به توانبخشی محل آسیب‌دیده کمک کند. این روش باتوجه به میزان آسیب ممکن است شامل تمرین‌هایی برای بازگرداندن قدرت و انعطاف‌پذیری مفصل و عضلات باشد. البته بازگشت به ورزش پس از آسیب به نتیجه ارزیابی دقیق پزشک یا فیزیوتراپیست شما بستگی دارد.

در موارد پیچیده که نیاز به اصلاح شکستگی استخوان یا ترمیم پارگی تاندون و رباط آسیب‌دیده باشد پزشک ممکن درمان را با عمل جراحی ادامه دهد.

نکات مراقبتی در دوره درمان

لازم به تاکید است که تلاش برای بازگشت به فعالیت‌های گذشته، قبل از بهبودی کامل آسیب، تنها سبب شدت‌گرفتن آسیب‌ها و تاخیر در رسیدن به درمان مطلوب می‌شود. همچنین بزرگترین عامل خطر برای آسیب بافت‌های نرم، تجربه آسیب‌های قبلی است.

بنابراین حتی هنگامی که به بهبودی رسیدید، در صورت امکان با انتخاب فعالیت‌های ورزشی خاصی که قسمت‌های صدمه‌دیده بدن شما را درگیر نمی‌کند شروع کنید. با این روش ضمن حفظ تناسب اندام خود مانع از بازگشت مشکل می‌شوید.

چطور ریسک ایجاد آسیب ورزشی را کاهش دهیم؟

همه افراد، چه ورزشکاران حرفه‌ای در مسابقات حرفه‌ای و چه افراد عادی در زندگی روزمره ممکن است با مشکلاتی موسوم به آسیب ورزشی دست‌وپنجه نرم کنند.

برای کاهش ریسک چنین آسیب‌هایی باید عوامل اصلی را بشناسیم و آن‌ها را کنترل کنیم. در ادامه درباره برخی از عواملی که احتمال خطر صدمات ورزشی را افزایش می‌دهد توضیح می‌دهیم:

↩ کودکی و توجه به خطراتی که در کمین است!

به‌طور معمول فعالیت کودکان بیش از افراد بزرگسال است. همین موضوع باعث می‌شود که بیشتر در معرض خطرات ورزش قرار گیرند. علاوه‌براین آن‌ها هنوز درباره بدن خود و محدودیت‌های فیزیکی آن اطلاعات چندانی ندارند. پس نمی‌توانند چنان که باید از خود مراقبت کنند.

براین‌اساس کودکان نسبت به افراد بالغ و جوانان راحت‌تر آسیب می‌بینند و نیاز به مراقبت بیشتری دارند.

↩ درباره افزایش سن و احتمال آسیب فیزیکی بیشتر مطالعه کنید!

حقیقت ناخوشایندی است؛ اما هر چه سن بالاتر رود، احتمال آسیب‌دیدگی بدن هم بیشتر می‌شود. به‌علاوه بالارفتن سن بازه زمانی لازم برای بهبودی ناشی از آسیب ورزشی را هم طولانی‌تر می‌کند. ممکن است آسیب‌های جدید دیگری هم به آسیب‌های قبلی اضافه شود.

↩ به‌اندازه کافی از بدن خود مراقبت کنید!

برخی آسیب‌های جدی از آسیب‌های کوچکی که دست کم گرفته شده‌اند شروع می‌شوند. بسیاری از صدماتی که ناشی از استفاده‌ی بیش از حد مفاصل و عضلات هستند می‌توانند با معاینه به‌موقع توسط پزشک ورزشی یا متخصص ارتوپدی تشخیص داده شوند. مشکلاتی مانند التهاب تاندون و شکستگی‌های ناشی از فشار مداوم بر ناحیه‌ای خاص از بدن جز همین موارد هستند.

چنان‌چه نسبت به این نوع آسیب‌ها بی‌تفاوت باشید و آن‌ها را بدون درمان مناسب رها کنید ممکن است به آسیب‌های جدی‌تری، که نیاز به درمان‌های پیچیده و تخصصی دارند، تبدیل شوند.

↩ اضافه وزن را جدی بگیرید!

داشتن وزن اضافی و بی‌توجهی به تناسب اندام می‌تواند فشار زیادی روی مفاصل بدنتان وارد کند. قسمت‌های پایینی بدن مثل لگن، زانو، قوزک و مچ پا بیش از همه درگیر چنین فشاری می‌شوند.

تمرین‌های ورزشی منظم و متناسب با وزن و ساختار فیزیکی بدن می‌تواند به میزان زیادی جلوی آسیب ورزشی را بگیرد. همه افراد در هر رده سنی باید پیش از شروع ورزش آزمایش‌های تشخیصی انجام دهند و نظر پزشک را درباره وضعیت سلامتی و توانایی‌های بدنی خود جویا شوند.

↩ به صدای بدنتان گوش دهید!

هنگام فعالیت اگر احساس خستگی کردید به خودتان استراحت دهید و جلوتر نروید. از انجام فعالیتی که فشار زیادی به شما وارد کند خودداری کنید.